ഊരുതെണ്ടിയുടെ കണക്ക് പുസ്തകം

കഥ പറയും കക്കയവും കഥകൾ പങ്കു വച്ച് ഞങ്ങളും      കക്കയം എന്ന പേര് ആദ്യമായി കേട്ടത് കോഴിക്കോട് എഞ്ചിനിയറിംഗ് കോളേജിൽ പഠിക്കുന്ന ഒരു യാത്രാ ഹോളിക് (ഈ ആൽക്കഹോളിക് എന്നൊക്കെ പറയാറില്ലേ ഇതും അങ്ങനൊരു ജന്മം.) ചങ്ങാതിയിൽ നിന്നാണ്.  സഹ്യന്റെ കോട്ടക്കുള്ളിൽ സുരക്ഷിതമാക്കി വെച്ച കക്കയത്തിന്റെ സൗന്ദര്യവും, വെള്ളാരങ്കല്ലുകളിൽ താളം ചവിട്ടുന്ന കുറ്റ്യാടി പുഴയുമെല്ലാം സ്വപ്നത്തിലെന്ന പോലെ കാതുകളിലേക്കും അവിടുന്ന് നേരേ ചങ്കിലേക്കും തുളച്ച് കയറിയത് അവളുടെ വർണ്ണനകളിലൂടെയാണ്. ഈ യാത്ര ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ടാതാകാനും ഏറെ ഓർമ്മിക്കാനും കാരണങ്ങൾ പലതാണ്, അത് കൊണ്ട് തന്നെയാണ് കെട്ടോ ബ്ലോഗിലെ ആദ്യ യാത്രാനുഭവത്തിന് ഈ താഴ്വാരത്തിന്റെ ഗന്ധം നൽകുന്നതും. യാത്രയുടെ വിശേഷങ്ങൾക്കും മുന്നേ  ചില പിന്നാമ്പുറ കാഴ്ചകൾ  പറഞ്ഞു തരാം. ഒന്നാം കഥ - കല്യാണക്കോളും കക്കയം പ്ലാനിങ്ങും       കൂടെ പഠിക്കുന്ന കോഴിക്കോട്ടുകാരി മൊഞ്ചത്തീടെ നിക്കാഹിൻറെ ക്ഷണനം കിട്ടിയപ്പോൾ കേട്ടപാതി കേൾക്കാത്ത പാതി ഞങ്ങൾ ആറു പേരും (ഞാനും ഇതേ സൂക്കേട്കാരികളായ അഞ്ചു തലകൾ വേറെയും) ഒരേ സ്വരത്തിൽ ...

ഉയരം കൂടുന്തോറും എൻ്റെ ചിരീടെ വലുപ്പോം കൂടും                ആദ്യമേ പറയാം. ഇവിടെ ആമുഖമില്ല അതുകൊണ്ട് തന്നെ അന്ത്യവുമില്ല. ഇത് ഒരു കണക്ക് പുസ്തകമാണ്. ഇവിടെ കണക്ക് കൂട്ടുന്നതും കുറക്കുന്നതുമൊക്കെ ഈ വാക്കുകളുടെ കൂട്ട് കാരിയായ ഞാനാണ്. എന്റെ ഗണിതം ലളിതമാണ് കെട്ടോ... കാരണം ഇവിടെ സംഖ്യകളുമില്ല... ചിഹ്നങ്ങളുമില്ല... കുറച്ച് പാതകളുണ്ട്... അത് നടന്ന് തീർത്ത, തളരാത്ത രണ്ട് പാദങ്ങളും.ആ പാദങ്ങളിലൂന്നി ഞാനും എന്റെ യാത്രാനുഭവങ്ങളും ഈ മായാലോകത്ത് തത്തി കളിക്കാനായി പിച്ചവെച്ച് വരികയാണ്. മൂന്ന് വർഷമായി ഒരു blog എഴുതാമെന്ന് വാ കൊണ്ട് പറയുക മാത്രം ചെയ്ത എന്റെ തലയിൽ ആശയവും കൈയ്യിൽ വാചകങ്ങളും കിട്ടിയത് ഇപ്പോളാണ്. എല്ലാറ്റിനും അതിന്റെതായ സമയമുണ്ടോന്ന് അറിയില്ല, എന്നാൽ ആത്മാർത്ഥമായുള്ള ഏതാഗ്രഹവും നടത്തി തരുക എന്നത് നമ്മള യുണിവേഴ്സിന്റെ ഒരു ഹോബിയാണെന്ന് പണ്ട് പറഞ്ഞ പൗലോ കൊയ്ലോയെ തദവസരത്തിൽ ഓർത്ത് കൊള്ളുന്നു . പിന്നെ ഒരു നന്ദിയും .ആ വാക്കുകളുടെ അർത്ഥം പഠിപ്പിച്ച് തന്ന... ആ വാക്കുകളെ സ്നേഹിക്കാൻ പഠിപ്പിച്ച കൂട്ടുകാർക്കും.          ...